انگشتان قوی خطوط ظریفی را ترسیم می‌کردند؛ و ایده شکل جدید ارتباطات شروع به رشد می‌کرد. کانگجی مخترع زبان چینی یک شکل مکتوب از زبان چینی را ایجاد و به دنیا معرفی کرد.
مخترع زبان چینی
در تاریخ بشریت اختراع هر تکنولوژی، به ویژه تکنولوژی بزرگ، به نیاز و شرایط مادی اولیه آن
جامعه بستگی دارد. واقعیت این است که اختراع فناوری چاپ به نیازهای اجتماعی و فرهنگی
چاپ و کپی بستگی دارد.
کاراکترهای چینی برگرفته از تصاویر هستند. و‌این کلمات و تصاویر اولیه توسط مخترع زبان چینی
در طولانی مدت به دلیل نیاز به ثبت و انتشار اطلاعات و تبادل ایده‌ها ایجاد شده‌اند.
وقتی منشا کلمات را بررسی می‌کنیم، به طور طبیعی درگیر‌ایده‌های اولیه و مستند شده‌ای
برای نوشتن می‌شویم که در اصل از رفتار‌ها، کردارها و کلمات تصویری آغاز می‌شوند.
در آغازجامعه بشری به منظور تبادل افکار و انتقال اطلاعات، مردم با استفاده از ابزارهای اولیه و خام،
زبان را به وجود اوردند.
قبل از تولید متن، مردم برای کمک به حفظ کردن، از روش‌های یادداشت برداری متنوعی استفاده
می‌کردند که در‌این میان از گره زدن ونوشتن بر روی کتیبه‌ها بیشتر استفاده می‌شد.
حدود 1.3 میلیارد نفر (یک پنجم جهان) چینی صحبت می‌کنند، وقتی صحبت از منشا زبان
می‌شود افسانه‌ها، داستان‌ها و اسطوره‌های زیادی وجود دارند.
هنوز وظیفه توضیح همه این‌ها انسان‌شناسان، باستان‌شناسان و زبان‌شناسان را آزار می‌دهد،
که به شدت در تلاش هستند تا بفهمند چگونه تکامل زبانی انسان بوجود آمده است.
عده‌ای هستند که زندگی خود را به تحقیق در مورد چینی‌های قدیمی اختصاص داده‌اند تا درباره
گذشته آن‌ها اطلاعات بیشتری به ما نشان دهند.
داستان ما از حدود 20,000 سال پیش شروع می‌شود که انسان اولین نشانه‌های خود را در غار‌‌ها به جا گذاشت. در حالی‌که این تصاویر در مقایسه با شاهکارهای هنری و طراحی گرافیکی مدرن نسبتا ابتدایی به نظر می‌رسند، اما شروع یک مفهوم فوق العاده مهم بودند. این‌که انسان‌ها می‌توانند از علائم و تصاویر برای انتقال ایده به یکدیگر استفاده کنند.
هم‌زمان با سلسله مراتب مصر و خط میخی سومری، کاراکتر چینی و نوشتاری چینی به وجود امد. این نشان می‌دهد که چقدر نگارش چینی مهم است.
طبق افسانه‌ها، کاراکترهای چینی توسط مردی به نام Cangjie (مخترع زبان چینی) ابداع شد، که در زمان امپراتور افسانه‌ای زرد، Huangdi، یک مقام رسمی بود.
امپراتور زرد، که بین سال‌های 2697-2597 پیش از میلاد سلطنت کرد، به عنوان بنیانگذار تمدن چین در نظر گرفته می‌شود.
هوانگدی وظیفه ثبت اطلاعات را به کانگجی اختصاص داده بود زیرا او را فردی بسیار باهوش می‌دانست.
در مدت زمان کوتاهی، او توانست تمام موارد مورد نیاز خود را به خاطر بسپارد، اما موجودی به تدریج چنان افزایش یافت که نتوانست همه چیز را به خاطر بسپارد.
کانگجی در وضعیت سختی قرار داشت. در آن زمان زبان مکتوب وجود نداشت، بنابراین او نمی‌توانست همه چیز را به راحتی بنویسد.
او‌این ایده را داشت که از پوسته و گره در طناب‌های رنگی مختلف استفاده کند تا مقدار موجودی‌های مختلف را نشان دهد.
این روش عملی بود و چندین سال مورد استفاده قرار می‌گرفت. با این حال، او متوجه شد که با افزایش تعداد موجودی، تعداد طناب‌ها و پوسته‌ها بزودی ناکارآمد می‌شوند.
وی با تعجب گفت: چه کاری میتوانم انجام دهم تا از بروز هرگونه اشتباه جلوگیری کنم؟
امپراتور زرد، از روش گره زدن طناب برای ثبت اطلاعات ناراضی بود، و کانگجی را موظف به خلق کاراکتر برای نوشتن مجبور کرد.
سپس کانگجی در ساحل رودخانه مستقر شد و خود را وقف انجام کار محوله اختصاص داد. با این حال، او حتی پس از اختصاص وقت و تلاش زیاد، نتوانست حتی یک کاراکتر خلق کند.
یک روز کانگجی، ققنوسی را دید که در آسمان در حال پرواز بود و در منقار خود جسمی را حمل می‌کرد. جسم به طور مستقیم در مقابل کانگجی سقوط کرد و او دید که یک اثر از جسم به جا مانده است.
وی نتوانست تشخیص دهد که اثر چاپ متعلق به کدام حیوان است، او از یک شکارچی محلی که در جاده عبور می‌کرد، کمک گرفت.
شکارچی به او گفت که این بدون شک چاپ سم یک حیوان است، که متفاوت با سم جانوران زنده بود.
مکالمه وی با شکارچی تا حد زیادی الهام بخش کانگجی بود، و او را به این باور رساند که اگر بتواند در یک نقاشی ویژگی‌های خاصی هرچیزی را که اثرش را بر روی زمین قرار می‌گیرد ثبت کند، این واقعا بهترین شکل برای نوشتن خواهد بود.
از آن روز به بعد، کانگجی به ویژگی‌های همه چیز از جمله خورشید، ماه، ستاره‌ها، ابرها، دریاچه‌ها، اقیانوس‌ها و همچنین همه نوع پرنده و جانوران توجه جدی داشت.
او قبل ازمدت‌ها، لیست طولانی کاراکترها را برای نوشتن جمع آوری کرد و با توجه به خصوصیات خاصی که پیدا کرد، شروع به خلق کاراکترها کرد.
کانگجی مجموعه کاملی از شخصیت‌ها را به امپراطور زرد تقدیم کرد. هوانگدی چنان تحت تاثیر قرار گرفت که نخست وزیران هر یک از نه ایالت را با هم فراخواند تا کانگجی بتواند‌این سیستم نوشتن جدید را به آن‌ها آموزش دهد.
هوانگدی او را ستود و با پست تاریخ نویس از او تجلیل کرد.
کانگجی به مخترع زبان چینی معروف شد، همه از او تعریف می‌کردند. با گذشت زمان، کانگجی به خود مغرور شد.
وقتی هوانگدی این موضوع را شنید، عصبانی شد. هوانگدی میخواست که کانگجی بتواند به سابق برگردد و درک کند که چگونه تغییر کرده است.
هوانگدی پیرمردی را برای صحبت با کانگجی احضار کرد. پیرمرد در‌این باره فکر کرد و تصمیم گرفت با کانگجی ملاقات کند.
کانگجی در کلاس مشغول تدریس نوشتن بود، پیرمرد در آن کلاس شرکت کرد، بی سر و صدا در ردیف عقب نشست و با دقت گوش کرد. بعد از کلاس، همه به جز پیرمرد آن‌جا را ترک کردند. کانگجی از پیرمرد علت ماندنش را پرسید.
پیرمرد گفت: کانگجی، نمادهایی که شما ایجاد کرده‌اید برای همه شناخته شده است، اما من پیرمرد هستم، و نمیتوانم خیلی واضح ببینم. یک نماد جفت وجود دارد که مرا گیج میکند. می‌شود به من کمک کنید؟
پیرمرد ادامه داد : سمبل‌هایی که شما برای اسب و قاطر‌ایجاد کرده‌اید طوری ساخته شده است که چهار پا دارند، بنابراین مشخص است. با این حال، یک گاو نیز چهار پا دارد، اما نماد گاو بدون پاها و دم است. در ضمن نماد ماهی چهار پا دارد اما دم ندارد.
این برای من گیج کننده است زیرا به نظر می‌رسد جا مانده است.
وقتی کانگجی این حرف را شنید، تعجب کرد. او خود را مقصر بی‌دقتی می‌دانست که این دو نماد را هنگام آموزش ترکیب کرده بود.
کانگجی وقتی فهمید که چگونه غرور او باعث این اشتباه شد، بسیار شرمنده شد.
نمادهایی که او‌ایجاد کرده بود درحال گسترش بود، بنابراین راهی برای تغییر آن‌ها وجود نداشت. او پیش پیرمرد زانو زد و وعذرخواهی کرد.
پیرمرد دست او را گرفت و گفت: کانگجی، نمادی که شما ایجاد کردید به نسل‌های اینده منتقل می‌شود. شما یک کار عالی انجام داده‌اید، اما در مورد آن نباید خیلی مغرور شوید!
از آن به بعد، کانگجی هر نمادی را که ایجاد می‌کرد، مورد بررسی قرارمی‌داد، وبا افراد دیگر مشورت می‌کرد.
بعد از‌اینکه همه درمورد نمادهای جدید توافق می‌کردند، این کلمات به همه آموزش داده می‌شد.
افسانه کانگجی چقدر مهم است؟
سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) روز جهانی زبان چینی را برای ارتقاء تنوع فرهنگی و چندزبانه تاسیس کرد.
زبان چینی همچنین یکی از شش زبان کار در‌این سازمان است.
20 آوریل به این دلیل انتخاب شد که مردم چین در‌این زمان به احترام کانگجی، گویو را به معنای واقعی کلمه “باران ارزن” جشن می‌گیرند.
جشنواره گویو، همچنین یک اصطلاح کشاورزی خورشیدی بود، زیرا این افسانه اعلام میکند که وقتی کانگجی شخصیت‌های چینی را خلق کرد، اسرار آسمانی آشکار شد. این باعث شد که خدایان و ارواح گریه کنند و اشک آن‌ها به صورت قطره ارزن از آسمان‌ها فرو ریخت.
منابع
ancient-origins
