انسان‌های بسیاری از فرهنگ‌های متفاوت، بنا به دلایل مختلف جذب کشور چین می‌شوند، همه‌ی این دلایل نشأت گرفته از فرهنگ این کشور است، ما در این مقاله برای شما در مورد فرهنگ مردم چین توضیح داده، تا شما بتوانید علت این همه علاقه نسبت به این کشور را متوجه شوید.
فرهنگ مردم چین
طبق گزارش CIA (سازمان اطلاعات مرکزی)، چین کشوری بسیار بزرگ از لحاظ جمعیت، آداب و رسوم، سنت‌های مختلف مردم از لحاظ جغرافیایی و همچنین دارای قومیت‌های متفاوت است.
طبق اعلام بانک جهانی، جمعیت مردم چین 1.4 میلیارد نفر است.
کشور چین دارای 56 اقلیت قومی است که بزرگ‌ترین گروه این اقلیت‌ها با جمعیتی حدود 900 میلیون نفر هستند، کوچک‌ترین اقلیت‌ها شامل مغول‌ها، مانچوس‌ها، تبت‌ها، ناکسی‌ها و هژن‌ها با تعدادی کمتر از 2000 نفر هستند.
طبق گفته‌های کریستینا دی راسی، انسان‌شناس در دانشکده بارنت و کالج ساوتگیت لندن “انسان‌ها در هر جامعه‌ای نقشِ به سزایی در ایجاد فرهنگ خود دارند.
فرهنگ چیست؟
فرهنگ به عبارتی تشریح یک کشور، به گونه‌ای شرح اندیشه، باور و ایمان انسان‌های ساکن در آن کشور است؛ همچنین شامل دین، غذا، سبک، زبان، ازدواج، موسیقی، اخلاق و غیره است، در ادامه به فرهنگ مردم چین می‌پردازیم.
با توجه به اینکه چین جزو اولین تمدن‌های باستانی است، در نتیجه تاثیر به‌سزایی بر فلسفه، فضیلت، آداب و رسوم مردم دیگر ملت‌ها می‌گذارد.
زبان چینی، معماری، موسیقی، رقص، ادبیات، هنرهای رزمی، آشپزی، هنرهای تجسمی، فلسفه، آداب و رسوم تجاری، دین، سیاست و تاریخ تأثیر به سزایی روی کشورهای دیگر داشته است.
همچنین سنت‌ها و جشنواره‌های این کشور نیز توسط مردم در سراسر جهان جشن گرفته شده و باعث ایده گرفتن انسان‌ها از آن‌ها می‌شود.
حال به سراغ هر یک از این موارد که جزو فرهنگ مردم چین هست می‌رویم:
قبل از معرفی این قسمت از فرهنگ مردم چین، توضیح یک مسئله الزامی‌است.
آیا تفاوت میان دین، مذهب و آیین را می‌دانید؟
دین: یعنی اطاعت از خداوند رحمان.
مذهب: نگرش، راه و روش اعتقادی است.
اگر بخواهیم تفاوت میان این دو را توضیح دهیم، می‌گوییم دین عام و مذهب خاص است مانند دین اسلام که شامل مذهب‌های متفاوت از جمله شیعه و سنی است.
علمای اسلامی، برای تمایز میان ادیان الهی و ادیان غیرالهی، از دین و آیین استفاده کرده‌اند.
آیین: رسم، عرف، عادت و بصیرت است و برای ادیان غیر الهی استفاده می‌شود.
مذاهب مختلف در فرهنگ مردم چین
در چین حزب کمونیست (جامعه‌ای عاری از طبقه اجتماعی) حاکم است، کشور چین به تدریج زمان، متحمل مذاهب شده است و در حال حاضر شامل پنج نوع دین، مذهب و آیین رسمی است.
نکته‌ی حائز اهمیت این است که داشتن هر نوع دین، مذهب و آیین، به غیر از این پنج مورد در کشور چین غیرقانونی است.
حال به سراغ معرفی این پنج مورد می‌رویم:
1- بودیسم (آیین بودایی)
2- آیین تائوئیسم: این آیین بیشتر به عنوان یک فلسفه به حساب می‌آید، در زبان چینی تائو به معنای راه است و این آیین درباره‌ی راه فکر و زندگی است.
3- دین اسلام
4- مذهب کاتولیک: یکی از سه شاخه‌ی اصلی مذهب مسحیت است.
5- مذهب پروتستانتیسم (پروتستان): یکی از سه شاخه‌ی اصلی مذهب مسیحیت است.
امروزه طبق قانون اساسی کشور چین، مردم آزاد در انتخاب دین، مذهب یا آیین خود هستند و همه‌ی این‌ها نتیجه پیشرفت این کشور در کم‌کردن تحمیل‌های دینی در چند دهه‌ی گذشته است.
حدود یک چهارم از مردم کشور چین دارای آیین تائوئیسم، کنفوسیوس (که بعدها تغییر به آیین بودا داد) و سایر آیین‌های سنتی هستند و تعداد کمی از مردم دارای دین مسیحیت یا اسلام هستند.
البته مذهب‌های پروتستان و کاتولیک تلاش خود را برای پیشرفت دین مسیحیت در اوایل قرن 19 در این کشور کرده‌اند و نتیجه‌ی آن را در بیشتر شدن این ادیان در میان مردم مشاهده می‌کنیم.
زبان
طبق آمارهای کالج Mount Holyoke، هفت نوع گویش چینی وجود دارد که اصلی هستند و دارای تفاوت‌های خاصی در خود هستند و شامل موارد زیر می‌باشند، در کنار معرفی آن‌ها درصد استفاده از آن‌ها، در کشور چین را ذکر می‌کنیم:
- ماندارین: 71.5 درصد
- آن وو: 8.5 درصد
- یو (کانتونی): 5 درصد
- شیانگ: 4.8 درصد
- مین: 4.1 درصد
- هاکا: 3.7 درصد
- گان: 2.4 درصد
آیا تفاوت بین لهجه، گویش و زبان را می‌دانید؟
زبان:
زبان از نظر علم زبان‌شناسی شامل تعداد محدودی قاعده آوایی، معنایی و دستوری است، همراه تعداد محدودی واژه که، به وسیله‌ی آن‌ها می‌توان بی‌نهایت جمله ساخت، مانند زبان فارسی، انگلیسی و ترکی.
لهجه:
صورت تغییر یافته‌ای از یک زبان که تفاوت در آوا و واژگان بایکدیگر دارند، مانند لهجه‌ی اصفهانی که برای کسانی که به زبان ایرانی صحبت می‌کنند، قابل فهم است.
گویش:
صورت تغییر یافته‌ای از یک زبان که علاوه بر تفاوت در آوا و واژگان، اختلاف دستوری نیز با یکدیگر دارند، مانند گویش کُردی، گیلکی، مازندرانی، بلوچی و غیره.
تفاوت میان لهجه و گویش را با یک مثال برای شما بازگو می‌کنیم:
کُردی نوعی گویش از زبان ایرانی است، کسانی که با این زبان سخن می‌گویند متوجه گویش کردی نمی‌شوند، این مورد یکی از تفاوت‌های بارز میان لهجه و گویش است.
طبق گفته‌ی جری نورمن، استاد پیشین زبان‌شناسی دانشگاه واشنگتن “زبان چینی بیشتر شبیه به یک خانواده زبانی است، یک زبان واحدی که از تعدادی از فرم‌های مختلف منطقه‌ای تشکیل شده است”.
این جمله به معنای آن است که این کشور از انواع مختلف گویش تشکیل شده است که هر یک تفاوت شدیدی با یکدیگر دارند، برای نمونه‌ای از آن، می‌توان به اختلاف زیاد بین گویش‌های پکینگ (پکن) و چائوژو اشاره کرد.
طبق دستور رئیس‌جمهور کشور چین، زبان رسمی ملی این کشور Pistōnghuà (نوعی ماندارین)، است و در پکن (پایتخت چین) به این نام گفته می‌شود.
همچنین بسیاری از مردم چین به زبان انگلیسی مسلط هستند.
غذا
مانند سایر فرهنگ مردم چین، غذا نیز تحت تاثیر جغرافیا و تنوع قومی افراد ساکن در آن مناطق قرار گرفته و باعث تغییر سبک در پخت غذا در هر منطقه شده است.
برای نمونه‌ای از مورد گفته شده می‌توان به کانتونی اشاره کرد که دارای غذاهای سرخ شده است و غذاهای شهر سیچوان که به بادام‌زمینی، رب، کنجد و زنجبیل بسیار وابسته است و این شهر به ادویه‌دار بودن غذاهای خود مشهور است.
بخش اصلی غذاهای چینی را برنج اختصاص داده است.
طبق مقاله‌ای در مجله رایس در سال 2011، برنج یکی از عوامل اصلی رشد جامعه‌ی چین است.
در زبان چینی به برنج “فن” می‌گویند، این کلمه به معنای غذا هم هست.
به جز برنج، جوانه لوبیا، کلم و پیازچه نیز جزء اصلی وعده‌های غذایی مردم چین است.
به دلیل مصرف کم مردم چین از گوشت قرمز، آن‌ها گهگاهی از گوشت خوک، مرغ و توفو برای تامین پروتئین بدنشان استفاده می‌کنند.
هنر
هنر در فرهنگ مردم چین بسیار تحت تأثیر تاریخ این کشور است.
بسیاری از سازهای موسیقی از فرهنگ چینی جدایی‌ناپذیر هستند از جمله گلون مانند فلوت و گورکین که در خانواده زیتور است.
هنرهای رزمی به سبک شرقی نیز در چین توسعه یافته است؛ همچنین این کشور محل تولد کونگ‌فو است.
به گزارش مجله‌ی “کمربند مشکی”، این روش جنگی در اواسط دهه 1600 ایجاد شده و مبتنی بر حرکات حیوانات است.
آداب و رسوم و جشن‌ها
جشنواره بهار که آغاز سال جدید قمری است، بین اواسط ژانویه و فوریه، برای احترام به اجداد است.
یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌ها است و 15 روز طول می‌کشد، در آن، مردم هر روز، کاری را برای استقبال از سال جدید انجام می‌دهند مانند خوردن آب‌میوه، برنج، سبزی و خردل برای پاکسازی بدن، مردم با استفاده از آتش‌بازی و رژه‌هایی که رقاصنده‌های لباس اژدها انجام می‌دهند جشن را سپری می‌کنند.
لباس و پوشاک
لباس‌های چینی در سال‌های مختلف جزو متنوع‌ترین و رنگارنگ‌ترین پوشاک در بین ملت‌ها است.
نکته‌ی جالب این است که در هر سلسه‌ای، رنگ لباس برای طبقات مختلف جامعه متفاوت بود، به عنوان مثال در دوره امپراطوری چین، رنگ زرد معمولاً به امپراطور اختصاص داده می‌شد.
معماری
برای یک کشور معماری نیز جزو فرهنگ آن محسوب می‌شود.
معماری چینی از قرون گذشته بر حسب فرهنگ مردم چین شکل گرفته است.
معماری چین، قرن‌ها بر معماری شرق‌آسیا تأثیر گذاشته است.
اصول اصلی این معماری تا حدود زیادی دست‌نخورده باقی مانده است و بیش‌ترین تغییرات، در جزئیات تزئینی آن اعمال شده است.
بعد از سلسه‌ی تانگ، معماری چینی تاثیر بسیاری بر معماری‌های آسیای‌شرقی، مخصوصاً ژاپن و کره گذاشته است.
اوقات فراغت
بازی‌ها و سرگرمی‌های بسیاری در فرهنگ چین محبوب هستند، رایج‌ترین بازی فال ماهجونگ است.
بازی‌های دیگر شامل:
بازی Weiqi
بازی xiangqi
سرگرمی‌های گفته شده آن دسته از بازی‌هایی هستند که اغلب مورد استفاده‌ی سالمندان است . اما در هر سن و سالی میتوانید این تمرین را در اوقات فراغت خود انجام دهید.
این نوع از بازی‌ها با ترکیب انعطاف‌پذیری جسمی و حرکات، تکنیک تنفس و تمرکز مداوم، راهی برای پاکسازی و بهبودی بدن بوده و به ارتباط درونی با خویشتن کمک می‌کند.
با توجه به مقاله‌ی بالا، به تاریخی‌بودن، قدمت چین و اهمیت بیش از اندازه مردم به فرهنگ کشور خود پی می‌بریم.
مردم چین در بین جهانیان به خاطر اتحاد بالایشان مشهور هستند، به همین دلیل باعث پیشرفت کشور خود شده‌اند.
با توجه به موارد توضیح داده شده در بالا به نظرتان کدام یک از فرهنگ مردم چین جذابیت بیشتری میان مردم جهان دارد؟
منابع
کد مطلب: 1230-1/980924-1000/م ح/ت/98
