خط چینی و حقایق باورنکردنی آن

خط چینی یکی از جلوه‌های هنر چین و از قدیمی‌ترین روش‌های نگارش در دنیا است. در این خط حدود پنجاه هزار نشانه تک هجایی وجود دارد که در کنار نشانه‌های دیگر معناهای متفاوتی پیدا می‌کند..

از یک دانش‌آموز دبیرستانی در چین انتظار می‌رود که با شش هزار نشانه آشنا شده باشد و یک فرد خارجی، قبل از مطالعه متون ساده چینی، باید حداقل چهارصد نشانه اصلی و پایه ای این زبان را آموخته باشد.

خط چینی

زبان بومی‌چینی با زبان دانشگاهی این کشور بسیار تفاوت دارد به شکلی که اگر زبان چینی را دانشگاهی بیاموزید هنگام مواجهه با کاراکترهای زبان سنتی چینی چیزی از آن سر در نمی‌آورید. چینی‌ها زمانی که شعر می‌نویسند از بالا به پایین می‌نویسند در حالی که نوشتن خودشان از چپ به راست است. همین نیاز به آموزش محاوره زبان چینی دارد تا در این زمینه مهارت خود را افزایش دهید.

کشورهایی مثل چین تایپه همچنان با کاراکترهای خط چینی سنتی می‌نویسند. یعنی با اینکه گفتارشان یکسان است اما خط شان متفاوت است. هنرخوشنویسی در چین کنار اوپرا بسیار محبوب است و چینی‌ها برایش احترام زیادی قائل هستند. اگر ایرانیان با قلم نی خوشنویسی می‌کنند، چینی‌ها با پرکلاغ خوشنویسی می‌کنند.

زبانی که الفبا ندارد!

زبان چینی بیش از ۸۰هزارکاراکتر دارد که خود چینی‌ها هم همه آن را نمی‌شناسند و به طور روزانه از هزار کاراکتر آن استفاده می‌کنند. کاراکترهای زبان چینی به چندین نوع هستند طوری که زبان روز این کشور با زبان سنتی آن تفاوت زیادی دارد و حتی تحصیل کرده‌های زبان چینی نمی‌توانند آن را تشخیص دهند. زبان چینی کاملا شبیه نقاشی‌است که تبدیل به خط شده‌است برای همین به زبان «اندیشه نگار» یا «مفهوم‌گرا» نیز شناخته می‌شود. برای درک این مفهوم‌گرا بودن کلمات و ترجمه باید در دوره‌های مترجم زبان چینی را گذراند تا مفهوم تمام کلمات را به راحتی درک کرد.

به طور مثال مفهوم « حساب‌کردن» و «شمردن» کاراکتر اولیه‌اش شبیه به زنی است که نشسته و یک سینی جلوی خود دارد و در حال پاک کردن برنج است. در کاراکترهای سنتی به خوبی می‌توانید این نقاشی بودن را ببینید. اما امروزی آنها تفاوت پیدا کرده‌است. برای مثال اگر کاراکترهای سنتی را ببینید کاملا می‌فهمید که کدام نماد خوردن است. اگر زبان چینی هم ندانید می‌فهمید که این نماد نماد انسان است.

مثلا در خط چینی کاراکتری وجود دارد که بغل هرچیزی بیاید یعنی آب دارد. می‌تواند نشان دهنده آب یا رودخانه یا نوشیدنی باشد. با وجود آنکه عده‌ای خط کشورهای آسیایی را شبیه به هم می‌دانند باید گفت که اصلا اینطور نیست و زبان‌های کره‌ای و ژاپنی دارای الفبای مشخص هستند برای مثال قرارداد است که یک کاراکتر حرف B را نشان دهد.

یک کلمه هزار تلفظ

زبان چینی زبان ادای هجاهای مختلف است و ادای کلمات بسیار محل حساسیت است. هجاهای مشترک چندین معنا دارند که باید دقیق و درست ادا شوند.

تقریبا هرهجا چندین معنی می‌دهد. مثلا هجای ma اگر با تلفظ یکنواخت گفته شود به معنی «مادر» است و اگر کشیده تلفظ شود به معنی «اسب» می‌شود که یک تلفظ اشتباه می‌تواند افتضاح به بار بیاورد. برای همین یک سری کلماتی که در طول روز بسیار استفاده می‌شوند از زمان تولد کودک روی آن‌ها کار می‌شود تا دقیق و درست در ذهنش حک شود چون تلفظ غلط بسیار اشتباه به وجود می‌آورد. جالب است بدانید هجاها و کلمات چینی برعکس سایر زبان‌ها اغلب به مصوت ختم می‌شوند.

ترجمه همه کلمات

برخلاف فرهنگستان ادب و زبان فارسی که در کشور ما تقریبا هیچ کارایی ندارد و کلمات تولیدی آن موردتوجه قرار نمی‌گیرد؛ چینی‌ها یک فرهنگستان فرهنگ و ادب خیلی قدرتمند دارند که هیچ کلمه‌ای بدون اینکه ازاین فرهنگستان رد شود وارد این کشور نمی‌شود. حتی کلمه «تلفن» که همه دنیا به آن تلفن می‌گویند اما در چین اصلا اینطورنیست.

به طور مثال به موبایل می‌گویند: «سونگ کی سونگ» که ترجمه تحت لفظی آن «گیرنده برقی جیبی» است. تقریبا هرچیزی در چین معادل دارد حتی اسامی‌آدم‌ها را ترجمه می‌کنند. به طور مثال اگر کسی به نام «دیوید» به ایران بیاید ما همان «دیوید» صدایش می‌کنیم بعد فارسی یادش می‌دهیم. اما برای چینی‌ها اینطور نیست. اگر کسی بخواهد مدت طولانی کنار چینی‌ها باشد باید اسمش را تبدیل کند و اسم چینی برای خود بگذارد وگرنه ناراحت می‌شوند. یا اینکه یک ویژگی را به طرف مقابل نسبت می‌دهند و آن ویژگی را به چینی صدا می‌کنند و خیلی مواظبند تلفظها را طوری انتخاب کنند که معنی بدی ندهد.

چت کردن دو چینی چگونه است؟

با وجود همه این سختی‌ها در زبان و خط چینی فکر کنید دو فرد چینی می‌خواهند باهم چت کنند. چت کردن در این زبان یکی دیگر از پیچیدگی‌ها و دشواریهای مردم چین است.

همانطور که ما در گذشته و قبل از ورود زبان فارسی به تلفن‌های همراه حرفهایمان را فینگلیش تایپ می‌کردیم. چینی‌ها هم چیزی معادل همین فینگلیش در فرهنگ خود دارند که به آن «پینگین» می‌گویند. به عنوان مثال چینی‌ها برای چت ابتدا تلفظ کلمه را به صورت انگلیسی می‌نویسند. مثلا «xix» که «سیه سیه» خوانده می‌شود.

بعد کامپیوتر یا صفحه موبایل هر تعداد کلمه‌ای که تلفظش این است را نشان می‌دهد. اما چون تُن صدا نشان دادنی نیست. یک سری کاراکتر جدید را به شما نشان می‌دهد که باید بین آن انتخاب کنید. البته حتما باید کاراکتر کلمه موردنظر را بشناسید.

و حتی برای چت بازرگانی و بستن قراردادهای حرفه‌ای نیاز به این مهم هست که حتما آموزش بازرگانی زبان چینی را گذرانده باشید تا بتوانید چت تجاری با درک مطلب کلمات محاوره چینی در کار خود پیش ببرید.

چین کشوری که مردان از زنان حساب می‌برند

در چین برعکس تمام فرهنگ‌های دنیا مردان از زنان حساب می‌برند. دادگاه‌های خانواده در چین پر از شکایت مردانی است که از زنان‌شان به خاطر کتک خوردن از آن‌ها شکایت کرده‌اند. حتی این موضوع در زبان ادبیات‌شان هم وجود دارد!

مثلا برای آموزش فعل «ترسیدن» یا «کتک زدن» جمله‌های پیشنهادی که به بچه‌ها می‌دهند تا جای خالی را پرکنند شبیه این جملات است:«بابا از مامان می‌ترسد.»،«مامان بابا را کتک زد.» حتی در داستان‌های کوتاه آموزشی چینی که برای آموزش زبان این کشور است هم این موضوع نمایان است.