چرا زبان چینی سخت است ؟

در زبان چینی، ده‌ها هزار کلمه از هزاران کاراکتر ساخته شده ‌است. باید بدانید که چطور این کاراکتر‌ها را بیان کنید و در کجا به کار ببرید. برای هر کسی که از بدو تولد در چین نبوده، این موضوع دشوار است. در این مقاله بحث خواهیم کرد که چرا زبان چینی سخت است و چرا یادگیری این زبان عجیب، می‌تواند یک ویژگی جذاب فردی به حساب بیاید.

چرا یادگیری زبان چینی سخت است؟

چند چیز در مورد چگونگی یادگیری مردم چینی وجود دارد:

1- بسیاری از افراد خارجی که به زبان چینی در تایوان تحصیل می‌کنند، لهجه شبه‌زنانه را ایجاد می‌کنند.

چینی تایوان نسبت به بخش‌های دیگر سرزمین چین، نرم و سبک‌تر است و بیشتر معلمان زن هستند، بنابراین شما الگوهای گفتاری زنانه را انتخاب می‌کنید؛ این یکی از دلایل سختی زبان چینی است.

2- اگر در چین زبان چینی را یاد می‌گیرید، به هر حال، از معلم زن چینی‌تان الگوهای سخنرانی زنانه را انتخاب خواهید کرد. ممکن است ناخواسته به این الگو عادت کنید، پس سعی کنید خارج از کلاس، چینی را یاد بگیرید.

3-یادگیری زبان چینی در خارج از آسیا ممکن است سخت‌تر باشد. مزیت‌های زیادی در یادگیری زبان چینی در خود سرزمین چین وجود دارد.

حتی اگر شما یک مدرک کارشناسی‌ارشد زبان چینی در ایالات متحده کسب کرده باشید و 3000 کاراکتر را یاد بگیرید، ممکن است تلفظ صحیح یا موردی از آن را ندانید. واژگان فقط آغاز مسیر هستند، درک مطالب هدف است.

3000 کاراکتر (خطوط تصویری)

چرا 3000 کاراکتر؟ در واقع موارد دیگری نیز وجود دارد. یک فرد چینی تحصیل کرده حدود 8000 کاراکتر را می‌شناسد.

3000 کاراکتر فقط شما را در سطح مدرسه راهنمایی قرار می‌دهد. بنابراین پس از یادگیری 3000 کاراکتر چینی، به خاطر اتمام کلاس هشتم به خود تبریک بگویید.

سپس، آن‌ها را با هم ترکیب کنید تا اصطلاحاتی را ایجاد کنید و یاد بگیرید که چگونه متون تغییر می‌کنند. هر کاراکتر یک بلوک سازنده برای کلمه‌ای است که شما می‌خواهید آن را بیان کنید.

با توجه به تحقیق، توسط Ashwin Purohit، ۴۱۵۱۳ کلمات مشترک از کاراکترهای منحصر به فرد ایجاد شده‌اند.

41513 کلمات متداول از 3848 کاراکتر منحصر به فرد تشکیل شده است.

این نوع ارزیابی‌ها برای چینی ساده شده و در سرزمین اصلی چین مورد استفاده است. برخی از افراد می‌گویند که 6000 کلمه باید هدف گویندگان سنتی چینی باشد.

بیشتر بخوانید: آشنایی با زبان چینی بازرگانی

تفاوت در چیست؟ خارج از سرزمین اصلی چین، از جمله هنگ‌کنگ، از چینی سنتی استفاده می‌کنند. چینی ساده شده، ابتکار دولت چین برای بهبود نرخ سواد است، زیرا زبان چینی سخت است. چینی ساده شده از حرکت‌های کمتر برای نوشتن کاراکترها استفاده می‌کند و بسیاری از آن‌ها شبیه به هم هستند. خطوط تصویری سنتی چینی تعداد بیشماری دارند، به حرکت‌های بیشتری نیاز دارند و تشخیص آن آسان‌تر است.

حفظ‌ کردن طوطی‌وار

چینی‌ها تاکید بر حفظ کردن در همه اشکال یادگیری دارند. دقیقاً اینگونه است که مردم چینی را یاد می‌گیرند. کاراکترها و زمان اولین مواردی هستند که باید توجه کنید.

در تحقیقاتی مشخص شد بسیاری از بزرگسالان غربی حدود 20000 تا 35000 کلمه را در حافظه‌ی خود ثبت کرده‌اند، پس به خاطر سپردن 3000 کاراکتر چینی آنقدر هم دشوار نیست.

یادگیری سیستم

Bopomofo (به ژویین نیز معروف است)

در مدارس محلی چین برای یادگیری کلمات از bopomofo که یک سیستم آوایی است، استفاده می‌کنند، اما شما باید 37 نماد و 4 لحن را یاد بگیرید. همچنین، این نمادها را به صورت عمومی مشاهده نخواهید کرد.

رادیکال‌ها

اکثر سیستم‌های یادگیری شامل 214 رادیکال هستند. این‌ها بخش‌هایی از کاراکتر‌ها هستند که می‌توانند سرنخی از کلمه ایجاد کنند. این تصاویر توضیح خوبی در مورد مفهوم رادیکال دارند که چگونه کاراکتر‌ها را تشکیل می‌دهند.

نکته منفی رادیکال‌ها این است که آن‌ها به شما کمک نمی‌کنند که چگونه کاراکتر‌ها را تلفظ کنید، اما به شما در تشخیص آن‌ها کمک می‌کنند.

آواشناسی در چینی سخت است

هنگامی که شروع به شناختن کاراکتر‌ها می‌کنید، باید یاد بگیرید که چگونه آن‌ها را به درستی تلفظ کنید.

پین‌یین

اکثر غربی‌ها برای یادگیری چینی از پین‌یین استفاده می‌کنند، زیرا از الفبای غربی استفاده می‌کند. یک ابزار یادگیری فوق‌العاده است.

همچنین، زبان‌آموزان تمایل دارند که مانند کلمات انگلیسی، پین‌یین را بخوانند. حتی پس از یادگیری چهار صدا یا لحن مختلف، مردم به طور طبیعی در تلفظ به اشتباه برمی‌خورند.

بنابراین، این شما را به یک احساس غلط یادگیری زبان می‌اندازد، زیرا در نهایت به همه‌چیز می‌پردازید، جز لحن. برای تقویت به گوش کردن موسیقی احتیاج دارید.

شما نمی‌توانید آهنگ‌ها را تنظیم کنید

چینی و سایر زبان‌های آهنگین، برای افراد بومی یک زبان غیر‌آهنگین، عجیب و غریب هستند و برعکس.

چهار کلمه، چهار لحن (مادر، گیاه، اسب، توهین)

1- “mā” معمولاً به معنای مادر است، اما چینی‌ها در زبان گفتاری معمولاً “māma” یا (“wŏ mā” مادر من) یا (“n“ mā” مادر شما) می‌گویند.

má” -2″ می‌تواند به معنای گیاه باشد، اما در زبان گفتار به صورت “dámá” است.

mă” -3″ معمولاً به معنی اسب است.

mà” -4″ معمولاً به معنای ناسزا‌گویی یا توهین و یک فعل است.

اینجاست که مشکل پیدا می‌کنید. از آنجایی که چینی‌ها برای ایجاد کلمات از کاراکترها استفاده می‌کنند، اگر تلفظ‌های یک کاراکتر را تغییر دهید، به سرعت معنا تغییر می‌کند.

اگر شما موفق به تغییر تلفظ هر دو کاراکتر باشید. بسته به اینکه چه کاراکتر‌هایی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، تلفظ‌ها نیز می‌توانند تغییر کنند.

گویا برای بسیاری از غربی‌ها به اندازه کافی دشوار نیست که قبل از صحبت کردن به آنچه می‌گویند فکر کنند. نحوه صحبت کردن در چین از اهمیت بیشتری برخوردار است. در انگلیسی، دستور زبان اهمیت دارد و در زبان چینی، لحن مورد تاکید است.

نژادپرستی

در اینجا چند واقعیت اساسی وجود دارد که توسط هر منبع موثق در مورد آمار جمعیت چینی قابل تأیید است:

در چین و تقریباً در گذشته، تعداد بسیار کمی خارجی وجود داشته است.

بیگانگان چینی زبان و از لحاظ تاریخی همیشه بسیار اندک بوده‌اند (بخصوص سیاه و سفید‌پوستان).

چینی‌ها خیلی سخت با خارجی‌ها ملاقات و صحبت می‌کنند.

یک دانش‌آموز متوسط ​​چینی درصد زیادی از دوران کودکی خود را در طی فرآیند باورنکردنی، استرس‌زا و وقت‌گیر، به‌خاطر سپردن کاراکتر‌های چینی می‌گذراند تا از نظر عملکردی مسلط باشد.

این‌ها تعدادی پاسخ به سوال، چرا زبان چینی سخت است می‌باشند.

چینی ماندارین یک زبان بسیار دشوار برای یادگیری است، جهانی از تنوع معنایی، کاراکتر‌های دقیق و اصطلاحات مبهم. در چین، سرزمینی با تنوع زبانی بیکران، دولت ده‌ها سال تلاش کرده است تا کشور را با آن یک زبان متحد کند، بدون این که مجادله‌ای ایجاد شود.

واقعا چرا زبان چینی سخت است ؟

مواردی وجود دارد که یادگیری چینی را برای بیگانگان دشوار می‌کند، مهم‌ترین آن، کاراکتر‌های چینی هستند. برای زبان‌های الفبایی، یک حلقه بین نوشتن، صحبت‌کردن و گوش‌دادن وجود دارد.

این سه دسته یک مهارت را تشکیل می‌دهد. اما مشکل چینی‌ها و تا حدی ژاپنی‌ها، این است که حلقه را می‌شکنند. صحبت‌کردن لزوماً به خواندن شما کمک نمی‌کند. خواندن لزوماً به نوشتن شما کمک نمی‌کند. این‌ها به مهارت‌های مختلف تبدیل می‌شوند، که باید به طور موازی و جداگانه تسلط یابید.

یکی از اولین مواردی که هنگام آمدن به چین اتفاق می‌افتد این است که، شما یاد می‌گیرید که استاندارد ماندارین، Putonghua است (تنها فرم تجویز شده و ملی با زبان چینی).

با توجه به این استاندارد، متوجه می‌شوید که گوش‌های شما با یک نوع استعاره درست، با انواع لهجه‌های مختلف و درجات مختلف گویش‌های منطقه‌ای روبرو هستند.

این‌ها به نوعی با لهجه‌های مختلفی که به زبان انگلیسی می‌شنوید، بسیار شبیه هستند. اما به دلیل تنوع زبانی چین، این اختلافات سخت‌تر می‌شوند.

مسئله گویش عمدتاً در حال تغییر است زیرا از دهه 50، جمهوری خلق چین نسخه رسمی چینی‌ها را به عنوان زبان ایالتی-ملی مقید کرده است.

بنابراین، Putonghua در رسانه‌ها و آموزش و پرورش، حتی در مناطق دور‌افتاده اجرا می‌شود. و چون چندین نسل تحت آن سیستم رشد کرده‌اند، آن گویش‌های منطقه‌ای از بین می‌روند.

چگونه فناوری اوضاع را تغییر داده است؟

دو جنبه وجود دارد؛ شما باید زبان نوشتاری و گفتاری را از هم جدا کنید. تلویزیون و رادیو این کار را انجام داده‌اند. آن‌ها لهجه‌ها را صاف می‌کنند، بنابراین همه با همان لهجه صحبت می‌کنند. این اتفاق در ایالات متحده و چین افتاده است.

اما برای زبان نوشتاری، یک انقلاب دیجیتالی رخ داده است، که شیوه نوشتن چینی را کاملاً تغییر داده است. جنبه‌های زیادی برای صحبت کردن وجود دارد.

فناوری جدید در تلفن‌های هوشمند و رایانه‌های ما بدان معنی است که نوشتن چینی به صورت دستی دیگر مهم نیست.

یادگیری نوشتن این کاراکتر‌ها برای این است که بتوانید ارتباط برقرار کنید. اکنون ما این تلفن‌های هوشمند را داریم و مجبور نیستیم خود را با پیچیدگی به خاطر سپردن سه یا چهارهزار کاراکتر به زحمت بیندازیم. این یک انقلاب عظیم بوده است.

جستجوی کلمات در فرهنگ لغت چینی پیچیده است

یکی از موارد غیرمنطقی در مورد یادگیری چینی این است که، زمان زیادی باید صرف یادگیری چگونگی جستجوی یک کلمه در فرهنگ لغت کنید.

فهمیدن همه‌ی رادیکال‌ها و انواع آن‌ها، بعلاوه برخورد با کاراکتر‌های مبهم و بدون رادیکال آشکار، کاری سخت و وقت‌گیر است که روند یادگیری را در مقایسه با سایر زبان‌ها با الفبای معقول، کندتر می‌کند.

همچنین چینی یکی از پرمخاطب‌ترین زبان‌ها در زمین است. در حال‌حاضر بیش از بیست لغت‌نامه چینی از انواع مختلف وجود دارد و همه‌ی آن‌ها کاربرد خاص و مشخصی دارند.

لغت نامه‌هایی با کاراکترهای ساده شده که در سرزمین اصلی چین مورد استفاده است، لغت‌نامه‌هایی با کاراکترهای سنتی که در تایوان و هنگ‌کنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند و فرهنگ لغت‌هایی که دو ویژگی بالا را در خود دارند، وجود دارد.

مشکل دیگر در جستجوی کلمات در فرهنگ‌لغت، مربوط به ماهیت چینی نوشته شده است. در بیشتر زبان‌ها کاملاً واضح است که در آن کلمات مرز و فاصله‌ی بین کلمات وجود دارد. اگر کلمه مورد نظر را نمی‌دانید، معمولاً کاملاً مشخص است که چه چیزی را باید جستجو کنید.

در زبان چینی فضاهایی بین کاراکتر‌ها وجود دارد، که برای فهم آن دانش زیادی لازم دارد. بنابراین اغلب برای جستجوی یک کلمه به خطا بر می‌خوریم.

امیدواریم که مقاله‌ی، چرا زبان چینی سخت است برای شما مفید واقع شده باشد و به این نکته توجه کنید که علاوه بر صحبت کردن، روی نوشتن چینی هم کار کنید.

منابع : medium ، saporedicina ، latimes ، pinyin