مقایسه زبان چینی و کره ای + تفاوت ها

اگر هیچ ایده‌ای در مورد زبان‌های کره ای و چینی ندارید احتمالا قادر نخواهید بود آن‌ها را از هم تشخیص دهید یا ممکن است این دو زبان را با هم اشتباه بگیرید. با وجود این که بین زبان‌های کره ای و چینی شباهت‌هایی وجود دارد، اما این دو زبان هرکدام بسیار منحصر به فرد هستند و مجموعه‌ای از ویژگی‌های خاص خود را دارند. در این مقاله قصد داریم به بررسی مقایسه زبان چینی و کره ای بپردازیم.

زبان کره ای

کره از نظر جغرافیایی نزدیک چین است و از این رو جای تعجب نیست که زبان ‌کره ای نیز بعضی از حروف و المان‌های چینی را در خود جای داده است. برخی از این ‌المان‌ها به دلیل آواهای زیبا، برخی دیگر به واسطه‌ی معنایشان و بعضی نیز به هر دو علت از زبان چینی وارد کره ای شده است.

کره زبانی گفتاری بود اما سیستم نوشتاری مشخصی نداشت، از این رو در نهایت ‌زبان کره ای برای ایجاد یک ساختار نوشتاری از ‌المان های چینی استفاده کرد.

گرامر: دستور زبان ‌کره ای بیشتر به زبان ژاپنی‌‌ شباهت دارد‌. اکثر جملات ‌کره ای دارای کلماتی هستند که علامت کوچکی به آن‌‌ها وصل شده است. این‌‌ علائم دلالت بر نقش کلمه در جمله (فاعل یا مفعول) دارد.
‌کره ای‌ نیز مانند ژاپنی‌ مؤلفه‌‌‌های مهم یک جمله مانند قید زمان و فعل را در انتهای جمله قرار می‌‌دهد. هر جمله ‌کره ای به یک فعل (مانند راه رفتن‌، خوردن، پوشیدن و …) یا یک صفت (مثل خوب‌، براق‌، زیبا و …) ختم می‌شود.

صحبت کردن: زبان ‌کره ای مانند چینی آهنگ یا تن ندارد‌، اما درعوض صدا‌‌هایی دشوار مانند “” eo دارد که ترکیبی از صدای oh / uh و er است‌ و آهنگی کاملا منحصر به فرد دارد. در زبان کره ای بسیاری از کلمات به صدای “ای” ختم می‌‌شوند.

زبان ‌کره ای از اصوات متنوعی تشکیل شده است و تلفظ‌‌‌ Sino-Xenic (یک نوع تلفظ برای زبان‌های آسیای شرقی) دارند.

خواندن / نوشتن: زبان کره ای یا هانگول(Hangul) از بیشتر زبان‌‌های آسیایی دیگر در خواندن و نوشتن آسان‌تر است‌. زیرا در این زبان کاراکتر‌‌ها عبارات کوتاه را نشان نمی‌دهند بلکه مانند بیشتر زبان‌های غربی دارای حروف جداگانه هستند. همچنین به خاطر سپردن الفبای آن آسان‌تر است.

در نتیجه به جای کاراکتر‌‌های مختلف برای ka / ki / ku / sa / shi / su و … تنها یک حرف برای k‌، s‌، a‌، i‌، u و … وجود دارد؛ به همین دلیل ترجمه از کره ای به اکثر زبان‌‌های غربی راحت‌تر از ترجمه‌ی متون چینی و ژاپنی است.

زبان چینی‌‌‌

چینی قدیمی‌ترین زبان بین زبان‌های رایج آسیای شرقی است. در حقیقت می‌توان گفت سرزمین اژدهای قرمز قدیمی ترین زبان گفتاری را دارد که در حال حاضر در جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. ما در مورد زبانی صحبت می کنیم که به بیش از 3000 سال قبل باز می گردد.

چین چندین زبان گفتاری، صدها گویش مختلف و تنها یک سیستم نوشتاری دارد.

گرامر: در قوانین اساسی دستور زبان در چینی استثنائات زیادی وجود ندارد و ساختار جملات مشابه انگلیسی است (فاعل ‌- فعل‌ – اسم) این یکی از ساده‌ترین سه‌گانه برای یادگیری در ترکیب و صرف و نحو آن است. این ساختار منطقی را دنبال می‌‌کند که گویندگان زبان‌های غربی نسبتا به راحتی درک می‌‌کنند.

صحبت کردن: ساختار گفتاری زبان چینی شامل مواردی آهنگین است که صحبت کردن به این زبان را بسیار دشوار می‌کند. این آهنگ و تن موجود در زبان چینی وقتی تغییر می‌کنند معنی کلمات و عبارات را تغییر می‌‌دهند و این ممکن است گیج کننده به نظر برسد‌، اما در انگلیسی‌ نیز این اتفاق میفتد.

گرچه شاید در انگلیسی لحن، بیشتر بیان‌گر تفاوت خلق و خوی است تا معنی اما با این حال‌ تفاوت‌‌‌های تنی در انگلیسی نیزوجود دارد‌ که باعث می‌‌شود انگلیسی زبانان نسبت به بسیاری از افراد برای صحبت کردن زمینه‌ی بهتری برای یادگیری زبان چینی داشته باشند.

آهنگ و آوای (تن) زبان چینی برای خارجی‌ها هم می‌تواند کمک کننده باشد و هم می‌تواند مانع به حساب بیاید. زیرا اگر چینی‌‌‌ها به صورت یکنواخت و بدون آهنگ صحبت می‌‌کردند، تمایز بین عبارات بسیار دشوار می‌شد. هنگامی که شما به ساختار تنی چینی‌‌‌ها عادت کردید مطمئن باشید که خیلی سریع یاد می‌گیرید چینی صحبت می‌‌کنید.

خواندن / نوشتن: این تقریبا سخت ترین بخش یادگیری چینی است‌، زیرا همه چیز وابسته به ‌المان‌‌‌ها و حروف است و تعداد زیادی از آن‌‌ها وجود دارد! یادگیری هر یک می‌‌تواند دشوار باشد و به دلیل تقسیم و جدا شدن تایوان‌، هنگ کنگ و چین‌ برای یادگیری خواندن و نوشتن چینی، دانشی کامل از مجموعه‌‌‌های مختلف ‌المان‌‌‌ها وحروف لازم است و این یعنی یادگیری 4000 کاراکتر!

اسم و اعداد در مقایسه زبان چینی و کره ای

چینی و ‌کره ای در ساختار‌‌های گرامری بسیار متفاوت هستند. احتمالا خوشحال خواهید شد که بدانید گرامر چینی بسیار ساده تر از ‌کره ای است‌، اما دارای یک دستور زبان SVO (Subject + Verb + Object) یعنی (فاعل + فعل + مفعول) است.

اسم‌‌‌

اسم‌های ‌کره ای از نظر گرامری جنسیت مذکر یا مونث ندارند و می‌‌توان با اضافه کردن پسوند کلمه‌ها‌، آن‌ها را جمع بست. البته وقتی کثرت اسم از مفهوم درون متن نشأت گرفته باشد از پسوند استفاده نمی‌شود.

اسم چینی می‌‌تواند معرف یک موضوع‌، یک شی، یک تعریف و یا بعضی اوقات نشان‌دهنده‌ی یک قید باشد‌.

اعداد

یکی از مواردی که در مقایسه‌ی زبان کره ای و چینی به آن بر‌می‌خوریم اعداد هستند.

اعداد در زبان ‌کره ای در قالب دو مجموعه‌ی رایج بیان می‌شوند؛ یکی مجموعه‌ی بومی-‌کره ای و دیگری مجموعه‌ی سینو-‌کره ای. سیستم سینو-کره ای بر اساس اعداد چینی است. تشخیص تفاوت بین این دو سیستم عددی بسیار مهم است. از هر دو این سیستم‌ها می‌توان استفاده کرد ولی باید یکی را برای استفاده‌ی همیشگی انتخاب کنید. امکان استفاده‌ی هم زمان از هر دو وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: مخترع زبان چینی کیست؟

خواندن چینی و کره ای – مقایسه زبان چینی و کره ای

ظاهرا ‌کره ای‌‌‌ها و چینی‌‌‌ها از لحاظ ‌المان‌ها و کلمات از سیستم خواندن متفاوتی برخوردار هستند.

زبان ‌کره ای یک روش متن خوانی باستانی خاص داشت که معمولا با صدای بلند انجام می‌شد. برخی قوانین در خواندن کاراکتر‌‌های ‌کره ای وجود دارد که هنگام تلفظ حروف را تغییر می‌دهد. همین قوانین زبان کره ای را از نظر املایی پیچیده تر می‌کند و باعث می‌شود فهمیدن املای کلمات فز طریق شنیدن آن‌ها دشوار شود.

زبان چینی تن و لحن دارد. در اصل این تن‌های متفاوت‌اند که معانی متفاوت را ایجاد می‌‌کنند. به طور مرسوم‌ متن چینی در ستن‌‌‌های عمودی نوشته می‌شود که از بالا به پایین و راست به چپ قابل خواندن است.

حروف چینی یک الفبا یا هجا‌بندی فشرده و جمع و جوری را ایجاد نمی کنند. در نتیجه به طور کلی می‌توان گفت خط چینی یک سیستم نوشتاری به صورت هجاهای شکسته شده است. یک کاراکتر یا حرف نشان‌دهنده‌ی یک هجای گفتاری است و ممکن است به تنهایی یک کلمه یا بخشی از یک کلمه باشد.

در مجموع زبان چینی در مقایسه با زبان ‌کره ای بسیار دشوار است‌ حتی با وجود این که اما دستور زبان ساده‌تری دارد. تلفظ حروف چینی با برخی تمرین‌‌‌ها قابل یادگیری است. هرچند شما باید تعداد زیادی از ‌المان‌‌‌های چینی را یاد بگیرید تا بتوانید صحبت کنید اما با گذشت زمان و تمرین زبان چینی شما بهتر خواهد شد.

هنگام مقایسه‌ی زبان کره ای و چینی چگونه می‌‌توان تشخیص داد یک متن ‌کره ای نوشته شده است یا چینی؟

متن چینی از ستن‌‌هایی تشکیل می‌شود که اولین ستن در سمت راست صفحه و آخرین ستن در سمت چپ قرار دارد. در یک متن سنتی چینی که با نگارشی کم نقص یا بدون نقص نوشته شده است‌، می‌‌توان پایان جملات و عبارات را در متن تشخیص داد. ساختار نوشتاری عمودی چینی‌‌‌ به فضای مناسبی برای این‌گونه نوشتن در کتاب‌ها و … نیاز دارد.

شکل نوشتن چینی: 创译

متن ترکیبی ‌کره ای ‌ساختاری برای نوشتن زبان ‌کره ای است که از ترکیب الفبای ‌کره ای (‌‌هانول) و کاراکتر‌‌های چینی (‌‌هانجا) استفاده می‌‌کند.
در نوشتار‌‌های ترکیبی ‌کره ای‌ به ویژه در نوشته‌‌‌های رسمی و دانشگاهی کلمات اکثرا با استفاده از حروف هانجا نوشته شده می‌شوند؛ در حالی که از نظر دستور زبانی و قرارگیری و نقش کلمات از هانول استفاده می‌شود.

شکل نوشتن کره ای: 크리에이티브 트랜스레이션

مانند نوشتار‌‌های سنتی چینی‌ متن ‌کره ای نیز از بالا به پایین و راست به چپ نوشته شده است. در حال حاضر‌ آن را به طور مداوم از چپ به راست، با رعایت فاصله‌ی بین کلمات و در قالب نگارشی غربی می‌نویسند.

برای یادگیری، کدام زبان ساده‌تر است؟

در زبان چینی دستور زبان مشابه روش و ساختار گرامر زبان انگلیسی است با قوانین کمی ساده تر و پیوند‌‌های کمتر. در لحن و صحبت کردن نسبتا متوسط تا سخت است به خصوص اگر شما یک انگلیسی زبان باشید و یا زبان دومی که بلد هستید انگلیسی باشد.

یادگیری خواندن و نوشتن به چینی کار سختی است. ‌المان‌‌‌های چینی بسیار گیج کننده هستند و همچنین تعداد آن‌ها بسیار زیاد است. شما باید تمام ‌المان‌‌‌ها را بدانید تا به زبان چینی مسلط شوید. علاوه بر این‌، از آنجا که سیستم نوشتن چینی دو مجموعه سنتی دارد بر پیچیدگی این زبان افزوده شده است.

دستور زبان ‌کره ای نیز سخت است زیرا در ساختار‌‌های گرامری دارای تضاد‌های زیادی است. اگر شما زبان ژاپنی بلد باشید یادگیری زبان کره ای برای شما بسیار ساده تر خواهد بود.

یادگیری مکالمه ‌کره ای نیز نسبتا سخت است. زبان ‌کره ای برخلاف چینی آهنگ ندارد‌ اما صدا‌‌های دشوار دارد. همین مساله باعث می‌شود مواجهه با این زبان برای یک خارجی بسیار دشوار شود.

اما خواندن کره ای نسبتا آسان است. خواندن یک نوشته‌ی کره ای بر اساس حروف جداگانه است نه کل یک هجا که می‌شود گفت در این مورد دقیقا مانند خواندن به زبان‌های غربی مانند انگلیسی است. برخی از قوانین خواندن ‌کره ای وجود دارد که نحوه تلفظ حروف خاص را تغییر می‌‌دهد که از نظر املا کمی پیچیده تر است. این امر باعث می‌شود شما با گوش دادن نتوانید املای کلمات را تعیین کنید.

ولی با بررسی و تحقیق به این نتیجه می‌رسیم که زبان چینی پیچیده ترین زبان است. چینی ‌المان‌‌‌ها و مجموعه‌‌‌های متنوعی از سیستم نوشتن (ساده و سنتی) دارد. در حالی که زبان ‌کره ای از لحاظ درک حروف و ‌المان‌‌‌ها (‌‌هانگول) ساده‌تر است‌.

تعداد صامت و مصوت‌‌‌ها‎‌ی آن کم‌تر است. علاوه بر این‌، متن چینی دارای حروف طولانی بیشتری است در حالی که ‌کره ای به دلیل ترکیبی بودن سیستم نوشتاری‌اش از هانجا وهانگول ساده‌تر شده است. سیستم نوشتن ‌کره ای از چینی‌‌‌ قابل درک‌تر است و این یادگیری افراد را آسان‌تر می‌‌کند.

امیدواریم از مقاله مقایسه زبان چینی و کره ای بهره‌مند شده باشید. لطفا نقطه نظرات خود را درباره مقالات ما از قسمت نظرات انتهای هر پست ارسال کنید.

منابع

bilingua , languagecoursesguide