تاریخچه زبان چینی هنوز در دست بررسی است، اما منتقدین عقیده دارند اَشکال مدرن‌تر چینی از دو زبان مختلف گرفته شده است. این دو زبان از سبک های سینو و تبت آمده است، اما هیچ سابقه‌ای مکتوب از این زبان‌ها وجود ندارد.

بنابراین توضیح اینکه آیا زبان چینی دقیقاً از این پیشینیان آمده است بسیار دشوار است؛ چرا که پس از توسعه کشور، به انواع مختلفی از زبان چینی صحبت می‌شد؛ بسیاری از نسخه‌های مربوط به زبان مربوط به منطقه یا موقعیت مکانی افراد بود.

بعد از مدتی جمهوری خلق چین اعلام کرد که سیستم آموزشی آن‌ها فقط به ماندارین آموزش می‌دهد تا یک زبان واحد برای این کشور وجود داشته باشد.

حقایق پنهان از تاریخچه زبان چینی

حدود 1.3 میلیارد نفر (یک پنجم جهان) به نوعی چینی صحبت می‌کنند و این زبان را به بومی‌ترین گویندگان تبدیل می‌کند. زبان چینی که به صورت استاندارد ماندارین است.

چینی کانتونی در استان گوانگدونگ صحبت می‌شود و یکی از دو زبان رسمی‌هنگ کنگ (به همراه انگلیسی) و ماکائو (همراه با پرتغالی) است.

اصطلاحات و مفاهیمی‌که مترجمان چینی برای تفکر در مورد زبان استفاده می‌کنند با آنچه در غرب مورد استفاده قرار می‌گیرد متفاوت است.

بخشی از آن به دلیل اثرات کاراکتر چینی مورد استفاده در نوشتار و نیز به دلیل اختلاف در پیشرفت سیاسی و اجتماعی چین در مقایسه با سایر کشورها به عنوان مثال با اروپا است. در حالی که پس از سقوط امپراتوری روم‌، دراروپا کشورهای کوچک ملل متحد تکه تکه شدند، که هویت آن‌ها غالباً توسط این زبان تعریف می‌شود.

چین توانست در همان دوره، وحدت فرهنگی و سیاسی را حفظ کند. این استاندارد با وجود این واقعیت که تنوع واقعی آن در زبان گفتاری همیشه قابل مقایسه با اروپا بوده است، در کل تاریخ خود یک استاندارد نوشتاری مشترک را حفظ کرده است.

در نتیجه، چینی‌ها بین زبان نوشتاری (“wen”) و زبان گفتاری (“yu”) تفاوت قاطعی قائل هستند. مفهوم ترکیب یکپارچه از هر دو شکل نوشتاری و گفتاری از زبان، در چینی بسیار کمتر از غرب قوی است.

برای دیدن تصاویر بیشتر کلیک کنید

بیشتر بخوانید: فواید یادگیری زبان چینی

زبان چینی نوشته شده از حدود 40،000 کاراکتر تشکیل شده است که می‌تواند تا 30 حالت داشته باشد، در حالی که تمام انواع چینی صحبت شده است. این بدان معنی است که هر هجا بسته به ذاتی که با آن تلفظ می‌شود می‌تواند تعدادی از معانی‌ها مختلف داشته باشد. به عنوان مثال ماندارین 4 تن دارد و کانتونی بین 6 تا 9 تن دارد.

با پیش بینی برخی از کارشناسان، این امر از ایالات متحده به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان پیشی خواهد گرفت، ادامه رشد اقتصادی قدرتمند چین نیرو مثبتی در آسیا است. به عنوان موتور عظیم رشد و تقاضای واردات، چین پس از ملحق شدن به سازمان تجارت جهانی، فرصت‌های بیشتری را برای سایر اقتصادهای منطقه فراهم می‌کند. این امر باعث شده است كه اقتصاد چین نقش فزاینده تری در تثبیت اقتصاد جهانی ایفا كند و خدمات ترقی چینی در سراسر جهان محبوب تر شده است.

ریشه‌ها‌ی زبان چینی

اکثر زبان‌شناسان تمام تغییرات چینی‌های گفتاری را جزئی از خانواده Sino-Tibetan طبقه‌بندی می‌کنند و معتقدند که زبان اصلی وجود داشته است به نام Proto-Sino-Tibetan وجود داشته است. مشابه Proto Indo-European، که از آن زبان‌های Sinitic و Tibeto-Burman استفاده می‌شود.

روابط چینی و سایر زبان‌های سینو-تبت هنوز نامشخص است و زمینه‌ای برای تحقیقات و تلاش‌هایی برای بازسازی پروتو-سینو-تبت صورت گرفته است. مشکل اصلی در این تلاش این است که هیچ اسناد مکتوبی در مورد تقسیم بین پروتو-سینو-تبت و چینی وجود ندارد. علاوه بر این، بسیاری از زبان‌هایی که امکان بازسازی proto-Sino-Tibetan را فراهم می‌کنند، بسیار ضعیف وغیر قابل مستند یا درک می‌باشند.

نگاهی به تاریخچه زبان چینی قدیمی

چینی قدیمی، که گاه به عنوان “چینی باستانی” شناخته می‌شدند، در دوران اوایل و میانه سلسله ژو (قرن یازدهم تا هفتم قبل از میلاد) دارای زبان مشترکی بودند که متون آن شامل کتیبه‌هایی بر روی آثار باستانی، اشعار “شجین”، تاریخچه “Shujing”، و بخش‌هایی از Yijing است. کار برای بازسازی زبان چینی قدیمی با فلاسفه سلسله کینگ آغاز شد.

عناصر آوایی موجود در اکثر کاراکترهای چینی نیز نکات مربوط به تلفظ‌های چینی قدیمی آن‌ها را نشان می‌دهد.زبان چینی قدیمی‌کاملاً هوشمند نبودند. این زبان دارای سیستم صوتی غنی است که در آن میتوان آسپیراسیون یا تنفس خشن اجماع را متمایز کرد.

توسعه زبان‌های چینی صحبت شده از زمان‌های اولیه تاریخی تا به امروز پیچیده بوده است. به عنوان مثال، زبان مین که در استان فوجیان متمرکز است، شامل پنج زیر بخش است و به اصطلاح زبان شمالی “Bei yu” (که در غرب به آن ماندارین گفته می‌شود)، همچنین شامل زیربخش‌های نامگذاری شده مانند “Yunnan hua” و “سیچوان هوآ” است.

تاریخچه زبان چینی میانه

چینی میانه زبانی بود که در دوره سلسله‌های سوئی، تنگ و سونگ (قرن هفتم تا دهم میلادی) به کارگرفته شده بود. می‌توان آن را به دو دوره اول و آخر تقسیم کرد که دوره اول شامل جدول قافیه “Qieyun” (601 میلادی) می‌شود، و دوره آخر مربوط به اوخر قرن 10 است. شواهدی برای تلفظ چینی میانه از چندین منبع به دست آمده است: تغییرات گویش مدرن، لغت نامه‌های قافیه و ترجمه‌های خارجی بخش‌هایی از این تغییرات است.

برای دیدن تصاویر بیشتر کلیک کنید

بررسی زبان معاصر چینی

بیشتر چینی‌ها که در شمال چین زندگی می‌کنند، در سیچوان و در واقع در یک قوس وسیع از شمال شرقی (منچوری) تا جنوب غربی (یوننان)، از لهجه‌های مختلف ماندارین به عنوان زبان مادری خود استفاده می‌کنند. شیوع ماندارین در شمال چین عمدتاً نتیجه جغرافیا، یعنی دشت‌های شمال چین است.

در مقابل، کوه‌ها و رودخانه‌های جنوب چین باعث تنوع زبانی شده اند. حضور ماندارین در سیچوان تا حد زیادی ناشی از طاعون در قرن دوازدهم است. این طاعون که شاید به مرگ سیاه باشد، منطقه را محاصره کرده و منجر به تسویه حساب‌های بعدی از شمال چین شد.

تا اواسط قرن بیستم، بیشتر چینی‌ها که در جنوب چین ساکن بودند، هیچ یک ماندارانی صحبت نمی‌کردند. با این حال، با وجود ترکیبی از مقامات و افراد متداول که به لهجه‌های مختلف چینی صحبت می‌کنند‌، باعث شد نانجینگ ماندارین حداقل در زمان امپراتوری Qing-Manchu-Speing به قدرت حاکم شود. از قرن هفدهم میلادی، امپراتوری در تلاش بود تا تلفظ را مطابق با استاندارد پکن (پکن پایتخت چینگ) سازد، اما آکادمی‌هایی را راه اندازی کرد، اما این تلاش‌ها موفقیت چندانی نداشت.

استاندارد نانجینگ ماندارین بالاخره در 50 سال گذشته سلسله چینگ در اواخر قرن 19 در دربار امپراطوری با پکن ماندارین جایگزین شد. در مورد جمعیت عمومی، اگرچه در آن زمان انواع مختلفی از ماندارین در چین بطور گسترده صحبت می‌شد، یک استاندارد واحد برای زبان چینی ماندارین وجود نداشت.

گویندگان غیر ماندارین در جنوب چین نیز برای هر جنبه ای از زندگی به گفتگوهای منطقه ای خود ادامه دادند. بنابراین، استاندارد جدید دادگاه ماندارین پکن نسبتاً محدود بود.

این وضعیت با ایجاد یک سیستم آموزش مدرسه ابتدایی متعهد به آموزش ماندارین تغییر کرد. در نتیجه، در حال حاضر بیشتر مردم در سرزمین اصلی چین و تایوان با زبان روان صحبت می‌کنند. در هنگ کنگ و ماکائو زبان آموزش و گفتار رسمی‌کانتونی است.

برای دیدن تصاویر بیشتر کلیک کنید

کانتونی که از قرن نوزدهم در استان‌های گوانگدونگ و جنوب گوانگسی در سرزمین اصلی چین صحبت می‌شد، از نظر نوشتاری ظاهری مورد استفاده قرار گرفته شده بود. این نوع ماده از زبان چینی عمدتا در مکاتبات شخصی، دفتر خاطرات، کمیک، شعر، تبلیغات، روزنامه‌های محبوب، مجلات و تا حدی در ادبیات استفاده می‌شود.

دو روش استاندارد برای نوشتار کانتونی وجود دارد: یک نسخه رسمی ‌و یک نسخه محاوره ای. نسخه رسمی‌کاملاً متفاوت از کانتونی صحبت شده اما بسیار شبیه به استاندارد چینی است و توسط اسپیکرهای ماندارین بدون مشکل بسیار قابل درک است. نسخه محاوره ای بسیار نزدیک به کانتونی صحبت شده است و تا حد زیادی برای بلندگوهای ماندارین غیر قابل درک است.

کانتونی محاوره با ترکیبی از کاراکترهای چینی استاندارد و صدها کاراکتر اضافی که به طور خاص برای کانتونی اختراع شده است، نوشته شده است. برخی از کاراکترها به ندرت در چینی‌های استاندارد مورد استفاده قرار می‌گیرند یا به کار رفته اند.

امیدواریم که تاریخچه زبان چینی در مقاله‌ای که آماده کرده بودیم توانسته باشد رضایت شما را جلب نماید. لطفا نظرات خودتان را از تاریخچه زبان چینی با ما در میان بگذارید.

کد مطلب: 1230-1/981026-1000/م ح/ت/98