آنچه در این مقاله می‌خوانید
تنوع زبان‌های شرق آسیا بسیار گسترده است، به گونه‌ای که در آن صدها، شاید هزاران زبان صحبت می‌شود. از این میان، بسیاری از آن‌ها سیستم نوشتن ندارند و بعضی دیگر هرگز ثبت نشده‌اند.
شناخت و تمایز بین زبان‌های شرق آسیا و آسیای جنوب‌شرقی، کار بسیار دشواری است. واقعیت این است که تعداد زیادی زبان از ژاپن تا پایین اندونزی صحبت می‌شود. دانستن چگونگی شناخت زبان‌های اصلی گفتاری در این منطقه، یک مسافرت را بسیار جالب‌تر و با ارزش‌تر می‌کند.
مهم‌ترین زبان‌هایی که در آسیای‌شرقی و آسیای‌جنوب‌شرقی صحبت می‌شود، به دو دسته تقسیم می‌شوند:
زبان‌های آهنگین و زبان‌های غیرآهنگین
زبان‌های آهنگین، شامل گویش‌های ماندارین، کانتونی، مینانی، تایلندی، ویتنامی و برمه است. زبان‌های غیرآهنگین، شامل ژاپنی، کره‌ای، خمر(کامبوج) و تاگالوگ است که در فیلیپین صحبت می‌شود.
با شناختن این واقعیت و اصطلاحاتی که به تمام زبان‌ها نسبت داده می‌شود، هنگام مواجهه با این زبان‌های مختلفی که می‌شنوید، هنگام مسافرت خسته نمی‌شوید.
اصطلاحات و ویژگی‌های گویندگان زبان‌های آهنگین
زبان‌های مهم آهنگین آسیای‌شرقی و آسیای‌جنوب‌شرقی شامل موارد زیر است:
1- گویش ماندارین چینی
ماندارین، گویش استاندارد ملی چینی‌ها است و در چین، آسیای‌جنوب‌شرقی و در سراسر جهان توسط یک میلیارد نفر صحبت می‌شود.
زبان چینی ماندارین چهار لحن دارد. با این حال، سیستم پین‌یین، کلمات چینی را با استفاده از الفبای لاتین هجی می‌کند، که این روش خوبی برای شروع افراد تازه‌کار است. نکته جالب دیگر دارای چهار لحن مختلف برای بیان معنی است، بنابراین تلفظ مهم است، اگرچه تلفظ واقعاً به شما کمک می‌کند تا معنای خود را بیابید.
اگر فرد، اهل شمال چین باشد، از هجاهایی مانند “nar” و “jer” بسیار استفاده می‌کند. چینی‌های سنتی با گفتن “wei” به تلفن پاسخ می‌دهند و عباراتی مثل “Ni hao” (چطور هستید؟) و “xiexie shayshay” (متشکرم) به صورت مشترک مورد استفاده است.
2- گویش کانتونی چینی
کانتونی را حدود 70 میلیون نفر در هنگ‌کنگ، استان گوانگدونگ چین و در سراسر آسیای جنوب‌شرقی صحبت می‌کنند. کانتونی همچنین یکپارچه است و دارای هشت یا نه آهنگ است که مانند یک زبان “آواز خواندن” عمل می‌کند.
در زبان کانتونی”?Nie Hoo” یک تبریک مشترک است؛ “Gong Goandongoa” به معنی، “من کانتونی صحبت نمی‌کنم” است.
3- گویش مینان چینی
حدود 50 میلیون نفر از مردم مینان، در مناطقی از استان فوجیان چین، تایوان و در سراسر آسیای‌جنوب‌شرقی هستند. در تایوان با لهجه‌ی فرعی تایوانی صحبت می‌کنند و در جنوب‌شرقی آسیا لهجه‌ی فرعی هوکین را می‌شنوید. مینان یکپارچه است و دارای پنج تا هفت آهنگ است.
عبارات رایج این گویش: “?Li Hoo Bo” (حال شما چطور است؟)، ” Gwa Boe hiaoh gong bi-kok wei” (من نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانم انگلیسی صحبت کنم).
4- گویش تایلندی
در تایلند حدود 65 میلیون نفر تایلندی صحبت می‌کنند. همچنین دارای پنج آهنگ است. یک تبریک رایج در تایلند “Sawatdee ka” یا “Sawatdee krap” است که به معنی “سلام” است.
تایلندی‌ها در پایان جملات از قطعه‌های ادبی استفاده می‌کنند. وقتی تایلندی‌ها به تلفن جواب می‌دهند معمولاً می‌گویند “Haale”، آن‌ها در حالی که کف دست‌های خود را مانند دعا بالا می‌برند با یکدیگر “سلام” می‌کنند.
5- گویش برمه (میانمار)
برمه با حدود 42 میلیون نفر در میانمار صحبت می‌شود. همچنین دارای چهار آهنگ است.
عبارات رایج این گویش: “ming ga la bar” (سلام )، “Roz Hoo” (بله) و “ma ho bu” (خیر).
6- گویش ویتنامی
این گویش در ویتنام توسط 80 میلیون نفر صحبت می‌شود. یک‌دست و دارای شش آهنگ است. تحت تأثیر زبان‌های چینی باستان، بسیاری از کلمات آن مانند “Dai” به معنای “بزرگ” و “Dian thoai” برای “تلفن” به‌کار می‌روند. “Chao” به معنای “سلام” و “Kam Roy” به معنای “متشکرم” است.
اصطلاحات کلیدی و ویژگی‌های گویندگان زبان‌های غیرآهنگین
زبان‌های غیرآهنگین در زبان‌های شرق آسیا و آسیای‌جنوب‌شرقی شامل موارد زیر هستند:
1- ژاپنی
ژاپنی با 130 میلیون نفر گوینده در ژاپن و اوکیناوا صحبت می‌شود. این زبان غیرآهنگین است.
سؤالات با اضافه کردن واژه “Ka” در انتهای یک جمله ایجاد می‌شود. از این‌رو، “Genki desu ka” به معنای، “این چیست؟” است. عبارات رایج شامل: “Ohaiyo gozaimus” (صبح بخیر)، “domo arrigato” (با تشکر از شما)، “Hi” (بله)، “Dozo” (لطفا). ژاپنی‌ها در هنگام سلام کردن بسیار مودب هستند و به یکدیگر تعظیم می‌کنند.
2- کره‌ای
کره‌ای با 78 میلیون نفر در کره‌شمالی و کره‌جنوبی صحبت می‌شود، شکی نیست که گردشگری در کره‌جنوبی به لطف شهرهای پر جنب و جوش و حومه شهرها و کوهستان‌های زیبای آن رونق دارد.
با داشتن غول‌های صنعتی، مانند سامسونگ که مقر آن در سئول است، یادگیری کره‌ای می‌تواند یک سرمایه عالی برای تجارت باشد. الفبای کره‌ای، معروف به Hangul، از 14 صامت و 10 مصَوّت با نمادهایی تشکیل شده است که میتوانید آن‌ها را به صورت بلوک‌های هجا ترکیب کنید.
عبارات رایج شامل: “kam sa ham ni da” (از شما بسیار سپاسگزارم)، “Bale” (بله)، “Ah Ni Yo” (خیر).
وقتی کره‌ای‌ها به تلفن پاسخ می‌دهند، می‌گویند “yeobosayo”.
3- خمر (کامبوج)
زبان خمر توسط ده‌ها میلیون نفر در کامبوج و استان سورین تایلند صحبت می‌شود. وقتی کامبوجی‌ها به تلفن پاسخ می‌دهند، می‌گویند “Sua s’de”.
عبارات رایج شامل: “suosday” (سلام)، “Sok sabai chea tay؟” (حال شما چطور است؟)، “Ba At” (بله) برای مردی که صحبت می‌کند، “Cha” (بله) برای زنی که صحبت می‌کند، “Ot” (خیر) برای زن و مرد.
4- تاگالوگ
حدود 22 میلیون نفر در فیلیپین با گویش تاگالوگ صحبت می‌کنند.
عبارات رایج شامل: “magandang UumagaM” (صبح‌بخیر)، “kamusta” (حال شما چطور است؟).
5- مالایی
Bahasa Melayu در مالزی، سنگاپور، بخش‌هایی از برونئی و میانمار صحبت می‌شود. مالزی مانند اندونزیایی، یک زبان اتریشایی است. اما اگرچه این دو زبان بسیار مشابه هستند، اما در واژگان و تلفظ تفاوت‌های چشم‌گیری وجود دارد.
با نفوذ زبان عربی در مالایی و حضور در سانسکریت، پرتغال، هلند و چین، این زبان بسیار گسترش یافته است.
6- لاوتی
در لائوس صحبت می‌شود. متعلق به همان خانواده زبانی است که شامل تایلندی، شان و سایر زبان‌هایی است که در سراسر لائوس، تایلند، برمه، جنوب چین و ویتنام‌شمالی نیز صحبت می‌شود.
زبان‌ها یک ساختار گرامر و لحن مشترک دارند. وینتیان لائونی شکل رسمی لائوس است. این تنوعی است که در رسانه‌ها استفاده می‌شود و گفته می‌شود که صحبت از لائوس با لهجه وینتیان نشانه‌ی امتیاز اجتماعی است.
لائوس و روسی نیز در زبان‌های شرق آسیا و آسیای‌جنوب‌شرقی نیز زبان‌های قابل توجهی هستند.
تعداد سخنگوهای آن‌ها در مقایسه با سایر زبان‌ها کوچک‌تر است. امید است مسافران بتوانند در سفرهای بعدی خود به شرق‌آسیا و آسیای‌جنوب‌شرقی برخی از این زبان‌ها را شناسایی کنند.
ترکیب در زبان‌های شرق آسیا
الگوهای زبان در جنوب‌شرقی آسیا بسیار پیچیده است و ریشه در چهار خانواده اصلی زبان دارد: سینوتبت، که، اتروآسیایی و اندونزیایی (مالائو-پلینزی).
زبان‌های برگرفته از گروه Sino-Tibetan، بیشتر در میانمار یافت می‌شوند، در حالی که الگوی گروه تای در تایلند و لائوس صحبت می‌شود. زبان‌های اتروآسیایی در کامبوج، لائوس و ویتنام صحبت می‌شود.
زبان‌های مالزی، اندونزی، و فیلیپین ریشه در جزایر پلینزی دارد. علیرغم این تعمیم گسترده، باید توجه داشت که از زبان‌های جداگانه بی‌شمار و همچنین گویش‌ها در منطقه استفاده می‌شود.
این تنوع زبانی مخصوصاً در مناطق پراکنده مانند فیلیپین، اندونزی، مناطق مرتفع و دوردست در سرزمین اصلی آشکار است و این یک عامل عقب‌مانده در ادغام و توسعه ملی بوده است. از این نظر میانمار قابل توجه است.
زبان‌هایی غالب در اکثر ملل وجود دارد. زبان برمه و تایلندی به ترتیب، توسط گروه‌های زیادی از مردم در میانمار و تایلند صحبت می‌شوند. به همین ترتیب، خمر زبان اصلی در کامبوج و ویتنامی در ویتنام است.
در فیلیپین، پیلیپین (فیلیپینی) و انگلیسی زبان‌های رسمی هستند، اما تاگالوگ و ویزایان نیز دارای اهمیت هستند. مالایی و اندونزیایی به ترتیب زبان‌های رسمی مالزی و اندونزی هستند. این نوع زبان‌های شرق آسیا کاملاً مشابه هستند.
اندونزیایی نمونه خوبی از یک زبان ملی واقعی است و به طور گسترده در سراسر مجمع‌الجزایر صحبت می‌شود. بنابراین، بر خلاف میانمار، این زبان یک عنصر وحدت در کشور بوده است.
تعداد زیادی زبان نیز توسط جمعیت مهاجران وارد منطقه شده است. شاید مهم‌ترین آن‌ها انواع لهجه‌ها باشد که توسط جوامع چینی در بسیاری از کشورهای جنوب‌شرقی آسیا صحبت می‌شود. رایج‌ترین آن‌ها کانتونی، هوکیین، هاکا و Teochew است که منعکس کننده قسمت جنوبی است و خاستگاه ساحلی بسیاری از مهاجران بوده است.
زبان‌های شرق آسیا دارای تنوع زیادی هستند که در این مقاله آن‌ها را بررسی کردیم. امیدواریم این مقاله در شناخت و معرفی آن‌ها به شما کمک کرده باشد.
منابع:
